سید مجید زواری
· در افق، در دوردست، آسمان و زمین یکی شده‌اند. نمی‌دانم آسمان پایین آمده است یا اینکه زمین آنقدر بالا رفته که به آسمان رسیده. گویی آسمان و زمین به یک تعادل رسیده‌اند. دیگر نه آسمان می‌تواند بابت شکوه، عظمت و اوج خود فخر بفروشد و نه زمین به‌خاطر اینکه پست است و تا آسمان فاصله‌ی زیادی دارد، افسرده و سرشکسته است. هر دو با هم به یک تفاهم رسیده‌اند. ای‌کاش می‌شد بین همه‌ی چیزها نوعی تعادل برقرار می‌شد. بین فقیر و ثروتمند، بین مظلوم و ظالم، بین زشت و زیبا، بین بد و خوب، بین سنت و مدرنیسم، بین ما و ماه، ... ای کاش بین همه چیز نوعی تعادل برقرار می‌شد.
آرشیو مفالات و تحقیقات مجید زواری در نظر سنجی این وبلاگ شرکت کنید اندیشکده آصف
· اگر در زندگی به جایی رسیدی که فکر کردی آن‌جا قله‌ی توست، مطمئن باش بعد از آن، آرام آرام یا حتی خیلی سریع سقوط می‌کنی و موقعیت خود را از دست می‌دهی. اگر زندگی را یک کوه فرض کنیم، همه برای رسیدن به قله تلاش می‌کنند ولی بعد از رسیدن به قله، بالاخره بعد از مدتی باید راه بازگشت را در پیش بگیرند و پایین بیایند. ما باید زندگی را هم‌چون کوهی با قله‌های بلند فرض کنیم و پس از رسیدن به یک قله مغرور نشویم و فکر نکنیم که نهایت ما این‌جاست و راه قله‌ی بالاتر و بلندتری را در پیش بگیریم تا بتوانیم موفق باشیم.
آرشیو مفالات و تحقیقات مجید زواری در نظر سنجی این وبلاگ شرکت کنید اندیشکده آصف
